Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος με το «Περιμένοντας τον Γκοντό» στο Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας
Τον διεθνούς φήμης Έλληνα σκηνοθέτη Θεόδωρο Τερζόπουλο και το θεατρικό έργο που καθόρισε τον 20ό αιώνα, «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, παρουσιάζει το Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας, σε παραγωγή του Emillia Romagna Teatro.
Πρόκειται για μια παράσταση - σταθμό, στα όρια του μνημειακού και του κωμικού. Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος δεν «σκηνοθετεί» με την κλασική έννοια του όρου. Επανασυνθέτει. Διεμβολίζει το κείμενο. Επανενεργοποιεί τον μύθο και τον παραδίδει στο σήμερα, όχι ως αφήγηση, αλλά ως σωματική, οντολογική εμπειρία. Δεν είναι ένα έργο για την αναμονή, αλλά ένας καθρέφτης της ύπαρξης, ένα υπόκωφο ουρλιαχτό ενός κόσμου που διαρκώς καταρρέει.
Ποια η ερμηνεία του έργου;
Ποιος είναι, τελικά, ο Γκοντό του τίτλου που δεν εμφανίζεται ποτέ; Κάποιος σωτήρας ή ακόμα και ο ίδιος ο Θεός, όπως φανερώνει η παραφθορά του ονόματος στα αγγλικά (Godot, από το God = Θεός); Ο Μπέκετ έχει, πάντως, παραδεχτεί ότι εκείνο που ενδιέφερε τον ίδιο δεν ήταν τόσο ο Γκοντό όσο το «περιμένοντας».
Στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» υπάρχουν δύο δυνατές απαντήσεις: Η προσπάθεια επικοινωνίας και συνύπαρξης με τον Άλλον, αυτόν που βρίσκεται μπροστά μας, αυτή την ανεξιχνίαστη και σκοτεινή περιοχή των απωθημένων επιθυμιών και φόβων, των λησμονημένων αισθήσεων και ενστίκτων, την περιοχή του ζωικού και του θείου, όπου γεννιούνται η τρέλα και το όνειρο, το παραλήρημα και ο εφιάλτης. Αυτό είναι το ταξίδι που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε: προς τον Άλλον εντός μας και προς τον Άλλον εκτός, απέναντι, μακριά μας. Είναι το ίδιο ταξίδι που επιχειρούμε κάθε μέρα. Περιμένοντας τη λύτρωση της ζωής από τα δεσμά του θανάτου. Τη συνάντηση με τον Άνθρωπο; Το τέλος κάθε ταπείνωσης ανθρώπου από άνθρωπο; Το τίποτα ή την αναμονή, όπως ειρωνικά λέει ο Μπέκετ.
Γιατί το έργο εξακολουθεί να κρατά το ενδιαφέρον;
Το έργο του Μπέκετ παραμένει εκκωφαντικά σύγχρονο. Η απουσία νοήματος, η αναμονή ενός σωτήρα που δεν έρχεται, ο φαύλος κύκλος της αδράνειας - όλα αυτά, όσο κι αν ανήκουν στην εποχή του υπαρξισμού, επανέρχονται στο προσκήνιο σήμερα, σε μια εποχή ριζικής αβεβαιότητας. Δεν είναι απλώς ένας Μπέκετ. Είναι μια κατάδυση στο ασυνείδητο του κόσμου. Μέσα από έναν λιτό αλλά φορτισμένο σκηνικό χώρο, ένα μαύρο κουτί κι ένας σταυρός από φως, η παράσταση εγγράφεται στη μνήμη όχι μόνο ως θεατρική εμπειρία αλλά ως υπαρξιακή εγγραφή.
Στην εκδοχή του Τερζόπουλου, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» αποκτά σωματικότητα, μορφοποιείται ως «σκηνική εγκατάσταση», ως ένας τόπος μνήμης και ταυτόχρονα μια σκηνή εσωτερικής ρήξης. Ο θεατής δεν παρακολουθεί - βυθίζεται.
Τι έγραψε ο Τύπος
Il Giornale Milano – Αντρέα Μπισίκια, 4/3/2024
Μια παράσταση που φέρνει σε διάλογο το παρόν με το παρελθόν αλλά και την αρχαία Ελλάδα, όπου ο σκηνοθέτης έχει βαθιά μελετήσει τις τραγωδίες, κυρίως τις Βάκχες.
Hystrio – Τζουζέπε Λιότα, Ιούνιος 2023
Μια ανατριχιαστική σκηνή με ματωμένα πρόσωπα και μαχαίρια θυμίζει Σαίξπηρ ή αρχαία τραγωδία – ένας Μπέκετ έξω από τον Μπέκετ.
Sipario – Νίκολα Αρριγκόνι, 2/2/2023
Σκηνικά: ένα μαύρο παραλληλεπίπεδο που ανοίγει σχηματίζοντας σταυρό. Μια εικόνα μιας σταυρωμένης ανθρωπότητας, όπου οι λέξεις είναι καρφιά στην ψυχή.
GliStatiGenerali.com – Βάλτερ Πορτσέντα, 18/1/2023
Ο Τερζόπουλος “προδίδει” τον Μπέκετ για να τον αποκαταστήσει: μετατρέπει το έργο σε ένα κόσμημα της τέχνης της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας.
Huffington Post– Μάριο Ντε Σάντις 17/1/2023
Ο σκηνοθέτης προκαλεί τον Μπέκετ με ένα σκηνικό-σύμβολο, μια διασταύρωση μεταξύ Bauhaus και Δωρικού ρυθμού. Οι χαρακτήρες αγγίζουν τα πρόσωπα μεταξύ τους, σαν σιαμαίοι – σε μια σωματική και θεατρική ένταση εντελώς αντι-νατουραλιστική.
Recensito.net – Τομάζο Κιμέντι, 16/1/2023
Ο Τερζόπουλος εντοπίζει πλήρως την ανθρώπινη τραγωδία στο έργο, ξεκλειδώνει το εσωτερικό μας χάος και αγγίζει τις κορυφές της ύπαρξης.
Controscena.net – Ενρίκο Φιόρε, 13/1/2023
Η σκηνοθεσία αποδομεί και ανασυνθέτει το κείμενο του Μπέκετ, επαναφέροντάς το στην ουσία του – σε έναν κόσμο πολύ ευρύτερο από τη θεατρική σκηνή.
Exibart–Τζουζέπε Ντιστεφάνο, Φεβρ. 2023
Ο Μπέκετ του Τερζόπουλου είναι φρέσκος, ξεκάθαρος, γεμάτος ανθρωπιά – ένας “ζωντανός” αλληγορικός μηχανισμός.
L’Espresso – Φραντσέσκα Ντε Σάνκτις, 15/2/2023
Μια παράσταση ισχυρού αντίκτυπου, πολιτική, επίκαιρη – ένας Μπέκετ γεμάτος ειρωνεία, αλλά και ελπίδα.
Ένας παγκόσμιος σκηνοθέτης
Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος είναι διεθνούς κύρους Έλληνας σκηνοθέτης, θεμελιωτής μιας μοναδικής μεθόδου εκπαίδευσης του ηθοποιού που διδάσκεται σε έδρες θεατρικών και κλασικών σπουδών σε περισσότερα από 30 πανεπιστήμια και εθνικές δραματικές σχολές σε όλο τον κόσμο, ο Θεόδωρος Τερζόπουλος κάνει ένα θέατρο αλλιώτικο. Ποτέ δεν μιλά για ρόλους, χαρακτήρες ή ψυχολογικά κίνητρα. Μιλά, όμως, για το σώμα του ηθοποιού, τον θεό Διόνυσο και την τελετουργία.
Η περσινή «Ορέστεια» που παρουσίασε με το Εθνικό Θέατρο Ελλάδος ήταν sold out και η φετινή παρουσίαση του «Γκοντό» αποδεικνύουν ότι το έργο του Τερζόπουλου συνομιλεί βαθιά με το παρόν και το διεθνές κοινό.
Ταυτότητα Φεστιβάλ
Διοργανωτές: Δήμος Λευκωσίας, Nicosia For Art
Χορηγοί φεστιβάλ: OPAP Cyprus, CYTA, more.com, Italian Embassy, Cyprus Public Transport, Travelhouse, UCLan Cyprus, WINECORE, Gate Twenty Two Boutique Hotel, Classic Hotel Nicosia
Χορηγοί επικοινωνίας: Εκδοτικός Οίκος ΔΙΑΣ & Τηλεόραση ΣΙΓΜΑ, LOVE FM 100,7 και εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».